Ik heb gisteren een hele hoop meisjes leren kennen en ik heb van allemaal al telefoonummers.
Het begon allemaal heel onschuldig, met een telefoontje van Suzanne. "Is Fréderique er ook?". Ik moest negatief antwoorden, ik ken immers geen Fréderiques. Na tot de conclusie gekomen te zijn dat ze verkeerd verbonden moest zijn, heb ik nooit meer wat van haar gehoord. Maar ik heb wel d'r telefoonnummer ;-)
Een korte tijd later werd ik gebeld door Willemijn, die ook op zoek was naar Frédereique. Na dezelfde conclusie getrokken te hebben hing Willemijn op om 5 minuten later opnieuw te bellen. "Ik ben toch echt Fréderique niet, sorry. Welk nummer draai je dan?" "Gewoon, het nummer wat in m'n telefoon staat als Fréderique. Vanochtend heb ik 'r nog gesproken".
Ik krijg al visioenen van iemand die in de telefoons van Willemijn en Suzanne heeft zitten rommelen en het telefoonnummer van Fréderique heeft veranderd. Erg bizar. Maargoed, opgehangen, en ik heb Willemijn niet meer gesproken.
Het lijkt rustig te zijn, ze zullen het goede nummer wel gevonden hebben. Totdat ik aan het eind van de dag gebeld wordt door Isabelle, wederom op zoek naar Fréderique. Nu heb ik door dat er toch echt iets niet klopt en vraag ik haar welk nummer ze dan gebeld heeft. "Gewoon wat in m'n telefoonboek staat." is het antwoord. Omdat ze niet weet hoe ze tijdens het bellen bij haar telefoonboek kan komen (tja.. Vrouwen... ;-) ) hangt ze op en belt ze me even later weer terug. "06-422..." "Houdt maar op, dat is niet mijn nummer..."
Er is dus echt iets raars aan de hand. Even Wireless Circle maar bellen dan (mijn provider). Zij weten uit te vinden dat Telfort "haar databases aan het opschonen" is. Maar het is al bijna 6 uur, dus ze zullen het de volgende dag pas oplossen.
Die avond krijg ik dus nog een keer een telefoontje (dit keer van "Thomas") en een SMSje. Het volgende telefoontje besluit ik op te nemen met "Met de Personal Assistant van Fréderique", wat het meisje aan de andere kant aan de lijn in lachen doet uitbarsten. Het blijkt Fréderique zelf te zijn. Ze heeft door gekregen dat er iets niet helemaal in de haak is en komt eens informeren wat er aan de hand is.
Vanochtend heb ik nog twee SMSjes voor Fréderique gehad, maar sinds vanmiddag is er een einde gekomen aan het oogsten van telefoonnummers van (mogelijk) leuke vrouwen. Hoewel die man van Wireless Circle had beloofd dat ie nog even zou bellen wanneer het opgelost zou zijn, denk ik dat ie me vergeten is...
*tring*
Nou, volgend weekend is het weer tijd voor Shadowrifts. Aangezien ik daar tot de crew behoor, ga ik morgenmiddag al richting het zuiden om de boel op te bouwen. Aangezien Inter-Actief volgende week een actieweek organiseert met allerlei activiteiten, zijn er nogal wat dingen die nog gedaan moeten worden voor ik weg ga...
Al allerlei zooi ingepakt, maar eigenlijk kom ik gewoon ruimte te kort.
Naja, nu eerst maar eens slapen en morgenochtend hopen dat de schoenmaker mijn kisten op tijd af heeft...
*hoop*
Na veel mysterieuze blauwwitte promo is het om 11 mei eindelijk zo ver: Het Digitainment symposium. In mijn enthousiasme heb ik mij opgegeven om op de dag zelf activist (Oh nee, "Medewerker" moesten we dat noemen) te zijn. Niet lang van tevoren kreeg ik te horen dat de randvoorwaarde aan activisten was dat de bus om 06:00 al vertrok...
De organisatie liep ondanks de vroege opsta-tijd prima, de bezoekers konden gelukkig wel gewoon uitslapen. Nadat de ergste drukte en stress bij de inschrijfbalie ("Ik heb wel ingeschreven, maar niet betaald, maar wel een brief gehad, maar die ben ik vergeten, en nou wil ik toch naar binnen, maar ik heb geen contant geld bij me, dus wat nu?") voorbij is, gaan we maar eens naar wat lezingen.
Dhr Nakatsu is speciaal uit Japan overgekomen om ons te vertellen over Enteltainment Lobotics. Een heel interessante lezing, die helaas enigszins vertroebeld word door mijn vermoeidheid. Daarna een pakkende lezing over alle aspecten van game design door Mark Overmars (nee, niet de voetballer!).
Na de lezingen is er nog een infomarkt, waar diverse bedrijven en universiteiten zichzelf presenteren. De universiteit Utrecht heeft een leuk speeltje meegenomen, de "magic wire". Leuk staaltje gezichtsbedrog. Ik zie al lopende nog wat bedrijven met een leuk promopraatje, maar voorlopig ben ik nog niet toe aan een baan.
Op een gegeven moment valt mijn oog op een flapperende jongeman langs de muur. Hoe dichter bij ik kom, hoe belachelijker het eruit ziet, totdat ik een bepaalde afstandsdrempel overschrijdt: Zodra ik op het scherm van de laptop voor hem kan kijken, snap ik ineens wat er aan de hand is.
Op dat scherm zie ik een realtime gerenderd 3D eend-achtig vogelwezen door een landschap vliegen. Naast de laptop staat een webcam die zijn flapperbewegingen registreerd en vertaald in vleugelbewegingen van het eend-achtige vogelwezen.
Nadat ik even heb gekeken bij een met-de-hand-bestuurd tetris spelletje (via handbewegingen en een motion detector), sta ik ineens ook lekker te fladderen.
Eerst een korte calibratie en daarna ongestoord vliegen door het (ietwat kale) sneeuwlandschap. Na enige mislukte pogingen om het huisje wat er staat via de deur te betreden (duikvluchten zijn nog best lastig) probeer ik op het dak te landen. Landen is een feature die nog niet helemaal optimaal uitgewerkt is en na enig falen van de collision detection ben ik toch ineens binnen.
Ik schijn de enige te zijn die het tot nu toe is gelukt het huisje binnen te komen, zij het niet helemaal via de voordeur. Na op dezelfde manier het huisje weer te verlaten heb ik wel weer genoeg van vliegen, liever die vogel dan ik. (Als je een webcam hebt: http://pixelsix.org/~mms)
De dag wordt afgesloten met een blitzkrieg tegen de rommel, binnen een klein uur is de hele pieterskerk leeg (naja, zo leeg als ie was toen we begonnen in ieder geval) en zitten wij in de bus terug.
*vroem*